tag:blogger.com,1999:blog-10175278696912695112024-02-19T16:32:16.976+00:00Hartige woordenVerslag van culinaire uitprobeersels, schrijfsels vanuit mijn hart en commentaar op actuele dingen.Mariëlle Boukenshttp://www.blogger.com/profile/00121682813179887229noreply@blogger.comBlogger181125tag:blogger.com,1999:blog-1017527869691269511.post-69862476633699426472019-05-16T08:34:00.002+01:002019-05-16T08:34:46.703+01:00Hartige woorden anno 2019Een nieuwe periode, met een nieuwe plek om te bloggen... Op <a href="http://www.marielleboukens.nl">www.marielleboukens.nl</a> ga ik verder. Verhuis je met me mee?Mariëlle Boukenshttp://www.blogger.com/profile/00121682813179887229noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1017527869691269511.post-56666129331975431172018-09-02T15:06:00.002+01:002018-09-02T15:06:50.565+01:00Vandaag precies een jaar geleden haalde ik Benten en Art op bij hun vader. Ze waren met hem op vakantie geweest, en ik had de jongens ruim anderhalve week niet gezien. Ik was aan het aftellen, ik miste mijn kinderen zo. Eindelijk mocht ik ze ophalen.<br />
In de auto terug naar huis was Art aan het schreeuwen en huilen. Hij riep dat hij naar papa wilde. Ik zei dat ik dat niet leuk vond, ik had de jongens zo lang niet gezien en nu ging hij raar doen. Wilde hij dan niet bij mama zijn? Nee, antwoordde hij. Nu werd ik boos.<br />
Eenmaal thuis pakte Art de iPad en begon meteen te FaceTimen met zijn vader. Hij had totaal geen oog voor mij. Ze vinden papa leuker dan mij, dacht ik gekrenkt.<br />
Slechts twee weken later zou Art overlijden. Later realiseerde ik dat deze keer de laatste keer was dat Art bij zijn vader had verbleven. <br />
Hij moet het geweten hebben. Mariëlle Boukenshttp://www.blogger.com/profile/00121682813179887229noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1017527869691269511.post-15671994469024884852018-07-18T19:10:00.000+01:002018-07-18T19:14:57.366+01:00DoorgaanIs aankomende vrijdag zo maar het lesjaar waaraan Art nog begon, voorbij. Het leven gaat door, en dat begin ik nu duidelijker dan ooit te voelen. Het leven zonder - of op een andere manier met - Art.<br />
De tweeling wordt groot en eigenwijs. Ze beginnen te praten, en Art komt vaak voorbij in hun praatjes. Ik zie bekende trekjes terug in hun, trekjes van Art.<br />
Zijn grote broer wordt nu echt groot, met pubertrekjes en al. Hoe zouden ze nu met elkaar kunnen opschieten?<br />
En dan gaan we deze zomer kamperen, met de Volkswagenbus waar Art zo dol op was. Hij zou ongelooflijk enthousiast zijn geweest. Ik kijk ernaar uit maar het maakt me ook verdrietig. Want het is mooi en gruwelijk tegelijk dat we genieten, dat we leuke dingen doen zonder Art. Het leven gaat door.<br />
Als school in september weer begint, gaat ook daar het tijdperk zonder Art in. En bovendien is het dan al een jaar geleden dat Art overleed. Een jaar, het klinkt lang. Maar wat voelt het vers en in vlagen nog steeds als een boze droom.<br />
En dan heb ik na al die jaren zorgen om en zorgen voor, opeens een baan te pakken. Na zevenenhalf jaar word ik weer een werkende mama. Ik kijk er erg naar uit maar het maakt me ook emotioneel. Het betekent dat ik écht vooruit ga. En dat wil ik ook. <br />
We doen het goed, mijn gezin, mijn ouders en familie, de draad van ons leven oppakken. <br />
Maar ik denk dat ik vrijdag toch even een traantje laat.Mariëlle Boukenshttp://www.blogger.com/profile/00121682813179887229noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-1017527869691269511.post-59675880973385519402018-06-30T16:20:00.000+01:002018-06-30T16:54:34.643+01:00De afgelopen maanden was het stil van mijn kant. Ik was met andere zaken bezig.<br />
Op een bijzondere manier kwam ik in contact met een bijzondere man, Wil Groot van Stichting Willen & Doen. Hij was op zoek naar een redacteur voor zijn te verschijnen boek over tien jaar vrijwilligerswerk in en voor Zuid-Afrika. Aanvankelijk dacht ik: nee, dit project is te groot voor mij, ik moet klein beginnen. Áls ik al zou willen beginnen.<br />
Maar ik kreeg er steeds meer zin in. Waarom zou ik dit niet kunnen? Ik zei ja tegen de enorme klus. De afgelopen anderhalve maand maakte ik veel uren, werkte ik ook ’s avonds en in het weekend, werden de personen uit het manuscript bekenden voor mij en droomde ik zelfs over Zuid-Afrika. Ik zag de losse teksten veranderen in één prachtig verhaal over tien jaar Stichting Willen & Doen.<br />
Vandaag was het zo ver. De tekst kon naar de vormgever. Een emotioneel moment na alle inspanning. Ik moest ‘mijn’ kindje loslaten, doorschuiven naar de volgende persoon in de keten.<br />
Deze middag voel ik me wiebelig, ook omdat het mijn eerste klus na jaren is. Na Art. Weer een stapje terug naar de normale wereld. Ik voel me wiebelig omdat ik merkte dat ik het nog kan. Dat ik merkte dat dit vak voor mij nog steeds het leukste ter wereld is. Dat ik het zelfs zó leuk vond om te doen, dat ik besloten heb om weer als freelance redacteur en tekstschrijver aan de slag te gaan.<br />
Deze middag voel ik me wiebelig, ik weet me geen even raad met mijn onrust. Ik besluit een stuk te gaan fietsen. Onderweg heb ik stevige tegenwind. Doortrappen Mariëlle, zeg ik in gedachten tegen mijzelf, de tegenwind kun je hebben, als je maar blijft fietsen.<br />
<br />
<i>Mocht je geïnteresseerd zijn in het werk van Wil Groot en/of het te verschijnen boek, neem een kijkje op <a href="http://willenendoen.com">www.willenendoen.com</a></i>Mariëlle Boukenshttp://www.blogger.com/profile/00121682813179887229noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1017527869691269511.post-14111116354721280862018-04-15T21:40:00.000+01:002018-04-15T21:44:44.632+01:00SchierAls ik aankom op het eiland, voel ik het niet. Het gloeien van mijn hart wanneer ik eerder hier voet aan wal zette.<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Times New Roman"; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">Komt het door het slechte weer dit weekend, het feit dat ik hier nu zonder mijn gezin ben of omdat de vorige keer dat ik hier was, Art nog vrolijk rond rende en konijnen telde? In gedachten zie ik hem overal rond banjeren, het doet te veel pijn om hier te zijn.<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Times New Roman"; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">Ik heb nergens zin in, wil niet wandelen, niet de natuur in.<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Times New Roman"; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">De hond wil dat wel. Dus ik loop toch met haar het dorp uit, en daar zit een mereltje op de heg naast me. Een mannetje. Heel brutaal blijft hij zitten als ik langs hem loop. Art. Ik kijk op naar een huisje rechts van mij en zie de klopper op de deur. Een walvis. Art. Hij is hier echt.</div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Times New Roman"; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">’s Avonds bij het wandelingetje zie ik boven de huizen het licht van de vuurtoren. Drie keer aan en dan rust. Het eiland heeft toch iets magisch. Mijn hart gloeit weer even.</div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Times New Roman"; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;"><o:p></o:p><br />
Mariëlle Boukenshttp://www.blogger.com/profile/00121682813179887229noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1017527869691269511.post-69851894666472632022018-02-28T15:18:00.000+00:002018-02-28T15:18:48.061+00:00Beren<div class="MsoNormal">
Het gaat niet zonder slag of stoot.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
De draad oppakken.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Mijn leven werd jarenlang geleid. Ik hoefde geen keuzes te
maken, ik moest slechts zorgen voor. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Nu zwem ik in een grote vijver en weet ik niet welke vis te
pakken. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Ik voel de tijd weg tikken, volgend jaar word ik veertig. Als
ik nog een baan wil, moet ik snel zijn. Maar wie wil mij nog hebben met dat gat
op mijn cv? En wat kán ik nu eigenlijk?<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Alleen maar beren op de weg in plaats van focus.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Soms zit ik huilend achter mijn computerscherm. Ik wil, nee
ik móet schrijven, maar er komt niets uit mijn handen. Ik wacht en er komt
niets. Alleen paniek in mijn hoofd, omdat er zo veel richtingen mogelijk zijn.</div>
<div class="MsoNormal">
Misschien ben ik zelf wel de grootste beer. En moet ik gewoon een eerste stap durven zetten. In
welke richting dan ook.</div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
Mariëlle Boukenshttp://www.blogger.com/profile/00121682813179887229noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1017527869691269511.post-70973776509455458612018-02-19T19:07:00.000+00:002018-02-19T19:17:34.206+00:0018 februariWe liepen in het herdenkingspark. Je deed hink-stap-sprong, rende voor me uit. Alsof we een normale zondagmiddagwandeling deden.<br />
Daar was het juiste veldje. We praatten over een schoolvriendje dat nu een Wensdag had. Je zei gekscherend dat jij er ook wel een had verdiend, met niet één maar twee dode broers, en ook nog een dode kat. We moesten lachen en zetten wat knuffels, bloemen, windmolentjes en engeltjes recht.<br />
We komen hier al zo lang je je het kunt herinneren, altijd in februari.<br />
Je telde alle bordjes, van verschillende ziekenhuizen. Het waren er acht. ‘Worden er zo veel dode baby’s geboren?’ vroeg je.<br />
Ik knikte en vertelde dat we hier moesten zijn, bij het bordje van het OLVG. Je ging door je knieën en speurde vlak boven het mossige gras naar stukjes as. Ik zei: ‘Gatver Bent, straks neem je een stukje van een ander mee naar huis.’ Je keek ondeugend naar me op.<br />
‘Weet je nog, mama, dat ik de vorige keer een tekening bij me had maar dat ik die niet wilde achterlaten omdat ik bang was dat hij zou worden natgeregend?’ We lachten nog een keer.<br />
Die vorige keer waren we hier met z’n drieën. Je jongere broer deed met zijn bananenvoeten hink-stap-sprong. En hij vond het niet erg dat zijn tekening voor zijn oudste broer verregend zou worden, dus liet hij hem achter op het veldje. Niets meer van over.<br />
We liepen terug naar de auto. En op weg naar huis was ik heel erg gelukkig met jou, mijn grote zoon, die iedere storm overleeft. Mariëlle Boukenshttp://www.blogger.com/profile/00121682813179887229noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1017527869691269511.post-53747543139014391492018-02-17T08:33:00.004+00:002018-02-17T08:34:57.903+00:00Droom<div class="MsoNormal">Vannacht droomde ik over Art. Hij lag in mijn bed van vroeger, op mijn kamertje in mijn ouderlijk huis. <o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Art was heel erg ziek en hij zag er vreselijk uit.<br />
Hij zei: ‘Niet huilen, mama.’ Onze voorhoofden raakten elkaar.<br />
<br />
Toen ik wakker werd, moest ik wél huilen. We missen je enorm, Art.</div><div class="MsoNormal"><o:p></o:p></div>Mariëlle Boukenshttp://www.blogger.com/profile/00121682813179887229noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1017527869691269511.post-82728725030855654982018-01-25T11:28:00.000+00:002018-01-26T06:47:03.849+00:00Weg<div class="MsoNormal">
Ik wandelde buiten met de hond, liep langs het
kinderdagverblijf en spiekte naar binnen. Daar zag ik het achterhoofdje
van mijn dochter – ik zou het uit duizenden herkennen. Ik voelde de intense
liefde voor mijn kinderen en daar rolden de tranen om het jongetje dat er
niet meer is. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Zíjn achterhoofdje kan ik nog zo uittekenen. Zijn flapoortjes, de donkere
borstelhaartjes en het litteken van
boven naar beneden in zijn nek. Het is zo’n raar idee dat dat er allemaal niet meer is.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Dat Art dood is, is één ding om mee te leren omgaan. Maar dat
hij ook helemaal weg is, is wat anders. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Behalve het hoopje as is er niets fysieks van hem
over. En dat is bijna nog moeilijker te accepteren dan het feit dat hij dood
is. Niet dat ik hem zou willen opzetten, wat wel eens met dieren of ‘grote’
leiders gebeurt. Maar ik kan voor mijn gevoel nergens heen met mijn verdriet. Art is van de aardbodem verdwenen. Ik kan hem nooit meer bewonderen, aanraken of kusjes geven.</div>
<div class="MsoNormal">
Susan Smit schreef een blog over hoe ze haar kinderen mist wanneer ze bij hun vader, haar ex-partner, zijn. Dat het huis niet klopt zonder de kinderen, dat alles - ook de spullen - wacht tot ze weer terug zijn. Zo voelt het hier sinds afgelopen september, wilde ik haar schrijven, met het verschil dat mijn Art nooit meer terug komt.</div>
<div class="MsoNormal">
Art is er niet meer. Dat besef komt nog steeds stukje bij beetje binnen. Soms voel je het verdriet al even aankomen. Soms overvalt het je. Maar
het is altijd gruwelijk hard.</div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
Mariëlle Boukenshttp://www.blogger.com/profile/00121682813179887229noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1017527869691269511.post-18117309996526180542018-01-10T17:50:00.002+00:002018-01-10T17:50:40.166+00:00Voor Stichting Living Memories schreef ik deze <a href="https://www.stichtinglivingmemories.nl/art">blog</a>. Omdat hun werk onmisbaar is voor gezinnen als het mijne.Mariëlle Boukenshttp://www.blogger.com/profile/00121682813179887229noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1017527869691269511.post-1219998705969351572017-12-21T20:59:00.000+00:002017-12-21T21:00:50.040+00:00Bruine tegeltjes<div class="MsoNormal">
Hoe vaak heb ik niet door de hal van het AMC gelopen, met
mijn blik gericht op die lelijke vloertegeltjes uit een vervlogen tijdperk.
Bijna altijd met Art bij me, eerst op mijn arm, later aan mijn hand en nog
later in een rolstoel voor mij. Soms was Art kaal, had hij een infuuspaal bij
zich of ‘toverzalf’ op zijn handen. Andere keren lag hij onder narcose in een
bed, en soms liep hij vrolijk kletsend te treuzelen. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Ik wilde nooit in die hal zijn, niets met alle mensen om mij
heen te maken hebben, dus mijn ogen kwamen niet verder dan die vreselijk bruine
tegeltjes onder mijn voeten.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Vandaag liep ik weer door die hal. Alleen. De bruine
tegeltjes worden inmiddels vervangen door modernere grijze. Maar dat helpt niets tegen
het nare gevoel dat die enorme ruimte met zich meebrengt. Van een ziekenhuis
dat je nooit meer loslaat uit zijn wurggreep. Een eindpunt.</div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Voor mij liep een kaal meisje, een beetje van Arts leeftijd.
Uit de tas van haar moeder stak het hoofd van Radio Robbie, de knuffel die Art
ooit vergezelde tijdens de bestralingen. Wat weer een toeval. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Het was vandaag inderdaad een eindpunt. Ik had een afrondend
gesprek met de liefste en meest betrokken professionals die je je maar kunt
indenken. Het was bijzonder, mooi, waardevol en triest. Ik denk dat ik er nu
klaar voor ben om voorzichtig vooruit te kijken, met Art heel dicht bij me.</div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Die tegels wil ik heel lang, en eigenlijk nooit meer zien.</div>
Mariëlle Boukenshttp://www.blogger.com/profile/00121682813179887229noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1017527869691269511.post-61326516169639941232017-12-17T19:21:00.001+00:002017-12-17T19:21:07.031+00:00Tellend<div class="MsoNormal">
Ik weet nu dat ik de rest van mijn leven tellend door breng.
De weken, maanden tellend dat je niet meer (levend) bij me bent. Vandaag precies
drie maanden, Art. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Een kwart jaar, 92
dagen. Het voelt of ik tegen mijn zin steeds verder van jou verwijderd word. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Ik wil schoppen, tegen het onbestemde, benauwde gevoel van
machteloosheid. Ik wil rennen tot ik niet meer kan. Schreeuwen op een verlaten
strand. In winterslaap gaan en pas wakker worden als er weer wat voorjaar door
de donkere dagen sijpelt.</div>
<div class="MsoNormal">
Het voelt eenzaam en tegelijkertijd wil en kán ik niets
anders dan het alleen dragen. Tellend, tot de dag komt dat ik weer bij jou ben.</div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
Mariëlle Boukenshttp://www.blogger.com/profile/00121682813179887229noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1017527869691269511.post-76502286816130390642017-12-07T10:02:00.001+00:002017-12-07T10:25:57.450+00:00Rouw is rauw<div class="MsoNormal">
Een man of vrouw die zijn/haar partner verliest, is een
weduwnaar of weduwe. Wat gek dat er geen woord bestaat voor een ouder die een
kind verloren heeft. Wat ben ik? Immens verdrietig (understatement), geamputeerd, een deel van
mij is weg. Maar het lijkt of mijn rouw niet meetelt, er is niet eens woord
voor. Ik voel me in stilte lijden. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ik vertel mijzelf dat je bent overleden, lieve Art, al een aantal maanden, maar nu pas komt de lading van deze woorden binnen. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Ik zeg mijzelf dat je bent overleden en voel de
misselijkmakende beklemming hiervan. Er is geen uitweg of oplossing, het is
gewoon zo. Hoe gruwelijk ook, ik heb er maar mee te dealen.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Je jas aan de kapstok helpt niet meer. Ook je stoel aan
tafel niet. Je bent er niet meer. Overleden, dood, weg.</div>
<div class="MsoNormal">
En ik voel een helse pijn – een stuk van mijn hart is er
hardhandig vanaf gescheurd.</div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
Mariëlle Boukenshttp://www.blogger.com/profile/00121682813179887229noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1017527869691269511.post-37762412924116021712017-12-06T09:13:00.000+00:002017-12-06T09:15:00.328+00:00Gemis<div class="MsoNormal">
Woensdagochtend 6 december. Vriendlief heeft het huis in alle vroegte verlaten, hij moet een vliegtuig halen. Wende werd er wakker van en ligt nu lekker warm naast me te
soezen. Ik denk aan gisteravond, Pakjesavond, zonder Art.</div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Alsof ze het voelt komt Wende tegen me aan liggen. Ik moet
een beetje huilen en begin in haar oor te fluisteren. Over de stampvoetjes die
we nu hadden moeten horen, van een jongetje dat naar de wc gaat. Over dat
jongetje dat nu bij ons in bed had moeten komen om te vertellen over zijn
gekregen cadeautjes, met veel te luide stem voor een vroege ochtend. Over hoe
hij vanmiddag thuis van school zou komen en direct op het kussen van de hond zou gaan liggen om
met haar te knuffelen. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Eenmaal beneden aan de ontbijttafel begint Wende te wijzen
naar de foto’s van Art. Ze wil dichterbij en geeft haar afgedrukte broer een aai.<br />
Ze begrijpt alles.</div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
Mariëlle Boukenshttp://www.blogger.com/profile/00121682813179887229noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1017527869691269511.post-51295347193171699602017-11-17T13:07:00.001+00:002017-11-17T13:09:45.873+00:00Verder zonder Art<div class="MsoNormal">
Al twee maanden zonder Art. Ik wil niet dat de tijd door
tikt en wij verder leven zonder hem. Dat ik nu een winterjas draag die hij nooit heeft
gezien. Dat hij niet weet dat zijn zusjes al mondharmonica spelen (iets wat hij
zelf graag deed). </div>
<div class="MsoNormal">
Ik wil niet dat hij niet weet dat Benten in de ban is van een
nieuwe rage, squashies ofzo. Dat we weer kijken naar Jan Boerenfluitjes in het
Sinterklaasjournaal. Ik wil niet dat we plannen voor wintersport maken, zonder
hem. En ik wil niet kijken naar filmpjes en foto’s met hem, wanhopig, naar het
bijna enige tastbare dat ik nog van hem heb. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Het maakt me misselijk om op school rond te lopen, zonder
Art. Feesten te moeten vieren zonder hem. Te zien hoe mensen op straat mijn gezicht peilen – gelukkig, het gaat met
haar. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Ik kan praten, lachen, en zelfs grapjes maken zonder dat ik
het wil. Het leven gaat door zonder dat ik dat wil. Ik wil Art terug bij mij.</div>
Mariëlle Boukenshttp://www.blogger.com/profile/00121682813179887229noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1017527869691269511.post-53453185171401572572017-10-17T13:02:00.003+01:002017-10-17T13:02:54.863+01:00Thuis<div class="MsoNormal">
We zijn weer thuis. In een huis dat raar aanvoelt sinds het
een bewoner mist. Die bewoner die er nog zo thuis hoort, maar die er fysiek
niet meer is. Het lijkt bijna of zelfs het huis hoopt dat diegene snel weer thuis
komt, afgaande op alle kleren en speelgoed die je nog overal tegenkomt.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Thuis – dit is ons thuis maar toch voelt het anders sinds 17
september. Waar ben je, Art? Ik mis je verschrikkelijk. Het wordt alleen maar
erger en ik weet niet of ik dat aan kan.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Er worden nog steeds kaartjes bezorgd. Bloemen en chocolade.
Lief dat veel mensen aan ons denken en ook dachten aan jouw geboortedag (wat
een rotbenaming, het had gewoon jouw verjaardag moeten zijn). <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Het is rauw, keihard – het besef dat ik jou nooit meer kan
knuffelen, nooit meer mijn neus in jouw kriebelhaartjes kan planten, je mollige
handje nooit meer in de mijne zal voelen. <o:p></o:p></div>
<!--[if gte mso 9]><xml>
<o:OfficeDocumentSettings>
<o:AllowPNG/>
</o:OfficeDocumentSettings>
</xml><![endif]-->
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:HyphenationZone>21</w:HyphenationZone>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>NL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>JA</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:EnableOpenTypeKerning/>
<w:DontFlipMirrorIndents/>
<w:OverrideTableStyleHps/>
<w:UseFELayout/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="276">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]-->
<!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:Standaardtabel;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-language:JA;}
</style>
<![endif]-->
<!--StartFragment-->
<!--EndFragment--><br />
<div class="MsoNormal">
En ik blijf huilen, en ik wil dat niet, want ik wil voor
Benten, Wende en Reva geen moeder zijn die alsmaar huilt. Maar de tranen
blijven komen, om de gekste dingen. Ik mis je, Art, en dat doet
hartverscheurend veel pijn. En ook deze omschrijving dekt de lading niet. Het
is gruwelijk veel meer dan dat. <o:p></o:p></div>
Mariëlle Boukenshttp://www.blogger.com/profile/00121682813179887229noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-1017527869691269511.post-69131985233755744352017-10-15T17:29:00.001+01:002017-10-15T17:34:27.361+01:00Goddelijke jukeboxAl de hele week hier op het eiland heb ik het gevoel dat ik een kaarsje voor Art moet branden (mijn opvoeding denk ik, eens een katholiek, altijd een katholiek).<br />
In het stadje Soller bezochten we een (dé) kerk, daar kon het eindelijk. Bij het beeld van Maria natuurlijk, zo voelde ik dat, de moeder van iedereen.<br />
Zodra we het muntje in het daarvoor bestemde bakje hadden gegooid en een brandend waxinelichtje tussen al de andere kaarsjes hadden gezet, galmde een best vrolijk deuntje door de kerk. 'Viva Maria', klonk het, 'Viva nostra madre'.<br />
Ik ging in een kerkbank zitten en luisterde naar het kitscherige liedje waarvoor ik opeens helemaal openstond. Laat mijn eerste naam nu ook Maria zijn. En toen snapte ik het helemaal. Een grapje van Art, een groet voor zijn lieve mamaatje. Hij is nog ergens, daarvan ben ik overtuigd (eens een katholiek, altijd een katholiek).<br />
Na deze vrolijke uitspatting was het weer even stil als altijd in een kerk.Mariëlle Boukenshttp://www.blogger.com/profile/00121682813179887229noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-1017527869691269511.post-5437097483706963132017-10-12T13:47:00.000+01:002017-10-12T13:47:02.049+01:00PijnHier zit ik, op een eiland. Arts geboortedag (afgelopen dinsdag) ontvlucht. De pijn om zijn verlies wordt alsmaar heftiger. Lig ik te huilen op het strand. Zacht, zodat Benten het niet merkt.<br />
Ik bekijk foto's van Art, keer op keer, en moet lachen en huilen tegelijk. Ik ben ontroerd en zo verdrietig. Ik probeer aanwijzigingen te vinden. De achteruitgang van Art te zien. Soms is die er, maar op andere foto's is hij weer zo fris als wat.<br />
Ik zit op een warm eiland en ik moet de draad van mijn leven oppakken. Er zijn mensen die graag willen dat ik dat doe. Dat ik me weer op hen richt.<br />
Maar op dit moment kan ik niets, behalve de pijn voelen om een heel lief, grappig mannetje dat er niet meer is. Míjn mannetje.Mariëlle Boukenshttp://www.blogger.com/profile/00121682813179887229noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1017527869691269511.post-37498569654135440642017-09-29T18:18:00.000+01:002017-09-29T18:52:56.226+01:00Achterstallig onderhoud<div class="MsoNormal">
Een van die dingen waar ik maanden niet aan ben toegekomen,
is een bezoek aan de kapper. Vandaag moet het gebeuren. Als ik binnen kom, zie
te veel bekende gezichten.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
‘Ben je op vrijdag altijd vrij?’ vraagt de kapster.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
‘Ik werk niet,’ hoor ik mezelf haar zin afkappen.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
‘Dus voor jou is het iedere dag vrijdag,’ gaat ze verder.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Iedere dag vrijdag 22 september 2017 ja, denk ik, de dag dat
ik het lichaam van mijn zoon in de oven zag verdwijnen. Maar ik lach netjes en antwoord
niets.</div>
<div class="MsoNormal">
Te snel zeg ik dat mijn haar zo goed is.</div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
Mariëlle Boukenshttp://www.blogger.com/profile/00121682813179887229noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-1017527869691269511.post-16309553231547091232017-09-26T08:57:00.002+01:002017-09-26T08:59:06.423+01:00Het gaat<div class="MsoNormal">
Gisteravond zag ik in Carré een van mijn (schrijf)helden,
David Sedaris. De kaartjes had ik al lang van tevoren besteld en ik dacht,
misschien is het goed om toch even te gaan, mijn hoofd op andere gedachten te
brengen.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Het ging best redelijk, ik moest soms lachen en luisterde
goed naar de opbouw van zijn verhalen (ik was er tenslotte ook om wat te
leren).<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Sedaris was aan het vertellen op een leeg podium, en daar
dwarrelde naast hem een glinsterend papiertje naar beneden, dat enorm opviel
tegen de zwarte achtergrond. Art!, ging er door me heen, Art!<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Mariëlle, zei ik streng tegen mijzelf, alsof Art een
papiertje van boven te laten vallen om te zeggen dat hij nog ergens is. Nu, tijdens
deze avond, terwijl jij je hoofd op andere gedachten probeert te brengen. Dat
zou hij echt niet doen, hij zou jou dat avondje voor jezelf gunnen.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Maar het hielp niet, ik kon me niet meer concentreren op de
Engelstalige verhalen. Eigenlijk was het zonde dat ik naar Amsterdam was
afgereisd. Het enige waaraan ik kon denken was mijn overleden zoon.</div>
<div class="MsoNormal">
Vanmorgen zei Benten: ‘Mama, eigenlijk gaat het wel zonder
Art.’ Ja, eigenlijk gaat het wel zonder Art. We doen ons ding, houden ons vast
aan de structuur van ons leven zonder te hoeven nadenken. We staan braaf op
tijd op, leveren Benten op tijd op school af, laten de hond uit, koken ook nog
een gezonde maaltijd. Maar ergens wacht ik op het Grote Zwarte Gat. Ik weet
zeker dat dat zal komen. Ook bij Benten. En ik vrees dat we daar lange tijd in
zullen verdwijnen.</div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
Mariëlle Boukenshttp://www.blogger.com/profile/00121682813179887229noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-1017527869691269511.post-49801076256171631402017-09-20T02:54:00.001+01:002017-09-20T10:17:14.444+01:00Alsof<div class="MsoNormal">
Ik dacht dat ik het vreselijk zou vinden om na jouw
overlijden je kleertjes nog in de was te vinden. Maar ik vind het heerlijk,
alsof je er nog bent. Ik vind het heerlijk om jouw jas nog aan de kapstok te
zien hangen, je rugtasje ernaast, alsof je ieder moment naar school kunt gaan.
Je speelgoed door de kamer te zien liggen, je skelter in de tuin. Je schoentjes op de verwarming - hoe vaak heb ik niet gezegd dat je deze even moest opruimen?</div>
<div class="MsoNormal">
Als ik naar je kijk, denk ik: nou Art, doe nu maar weer
normaal. Maar door je veranderende lichaam begint de waarheid langzaam binnen
te sijpelen. En ik weet, niets wordt ooit weer normaal. </div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
Mariëlle Boukenshttp://www.blogger.com/profile/00121682813179887229noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-1017527869691269511.post-16162194855253252592017-09-17T20:47:00.000+01:002017-09-18T10:08:02.058+01:00Vanmiddag om 14.35 uur is onze lieve Art heel rustig overleden. We waren allemaal bij hem en buiten scheen de zon. Mooier kon het niet.<br />
Onze dappere strijder.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj399BOn0L_7lL7a6BWi-71ubTsmlZE0MNktIhaq-7YzX6JabBY7JSfz0g9PYcL16YL6bbao6ZHS9EjVJWk7yRcjrUWoeK9QSIEAYsLclc93w1DCfYXHvUrC4g0yZkpkRJuJGffE7YlUcDH/s1600/Art.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1117" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj399BOn0L_7lL7a6BWi-71ubTsmlZE0MNktIhaq-7YzX6JabBY7JSfz0g9PYcL16YL6bbao6ZHS9EjVJWk7yRcjrUWoeK9QSIEAYsLclc93w1DCfYXHvUrC4g0yZkpkRJuJGffE7YlUcDH/s320/Art.jpg" width="223" /></a></div>
<br />Mariëlle Boukenshttp://www.blogger.com/profile/00121682813179887229noreply@blogger.com20tag:blogger.com,1999:blog-1017527869691269511.post-17723271019739882482017-09-15T13:52:00.000+01:002017-09-15T13:52:54.215+01:00Ik kan geen mooie woorden vinden voor dit gruwelijke rotnieuws. En ik wil het eigenlijk ook niet plaatsen, want dan wordt het echt.<br />
Art ging vanaf dinsdagmiddag opeens hard achteruit. Hij kreeg veel pijn en raakte in de war. Zodanig dat hij gistermiddag in slaap is gebracht. Hij heeft rust maar zal niet meer wakker worden.<br />
We wachten met z'n allen op zijn overlijden, waken bij hem, verzorgen hem en hebben hem vooral heel erg lief.Mariëlle Boukenshttp://www.blogger.com/profile/00121682813179887229noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-1017527869691269511.post-91494720807204843002017-09-12T09:01:00.001+01:002017-09-12T09:13:21.557+01:00Luierstrijd<div class="MsoNormal">
Omdat de toiletbezoeken wel heel erg toenamen, zo’n beetje iedere minuut, vond ik dat het genoeg was. Art moest een luier gaan dragen zodat hij eindelijk wat rust kon pakken. En wij ook.</div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Het was midden in de nacht. We zaten tegenover elkaar en keken elkaar recht in de ogen – hij voor de zoveelste keer op de toiletpot, ik op mijn hurken ertegenover. Ik zag zijn wilskracht. Die luier ging niet aan.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Nog een paar toiletbezoekjes later probeerde ik hem de luier om te doen. Art spartelde tegen. ‘Ik ben toch een grote jongen,’ huilde hij. Maar hij gaf zich over. Deze slag had ik gewonnen. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Terug in bed hoorde ik hem meerdere keren friemelen aan zijn luier. Ik moet zijn weggedoezeld, want opeens lag de luier naast het bed. Art had zijn zin en sliep tot halverwege de ochtend.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Ondertussen was er door de arts besloten om een katheter te plaatsen. Wel in het ziekenhuis, met een roesje, om dat Art geheid zou vechten tegen dat ding. Het ging goed, maar eenmaal thuis werd Art weer dwars. ‘Dat ding gaat er zeker nooit meer uit,’ riep hij boos. Hij weet precies hoe het zit.</div>
<div class="MsoNormal">
Inmiddels vindt hij die ‘vieze piszak’ toch wel prettig. ‘Handig, hoef ik niet meer naar de wc, mama,’ zei hij vanmorgen vroeg. En hij haalt nu lekker wat slaap in. Met morfine, nog een stap achteruit, maar alles is beter dan een onrustige Art die huilt van de pijn.</div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
Mariëlle Boukenshttp://www.blogger.com/profile/00121682813179887229noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-1017527869691269511.post-3683334755333424172017-09-09T19:38:00.001+01:002017-09-09T19:39:09.303+01:00Aftakeling<div class="MsoNormal">
Art gaat iedere paar minuten ‘even’ naar de wc om ‘een paar
druppeltjes’ te plassen, zoals hij het zegt. Hij is hyper en soms moeten we hard
om hem lachen. Hij rapt en doet gekke dansjes. Hoewel de reden waarom
natuurlijk erg triest is, zijn hersenen raken in de war.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Al vijf nachten slaapt hij amper. Hij weet niet
wat hij met zichzelf aan moet. Ligt dertig seconden op zijn plek en stapt dan weer
uit zijn bed. De meeste keren zonder te weten waarom hij dat ook alweer deed.
Sinds gisteren krijgt hij Lorazepam maar zelfs onder invloed daarvan weet hij nog rond
te dribbelen (wat gevaarlijke situaties oplevert). <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
De pijn in zijn rechterbeen wordt ondraaglijk en
soms zakt hij door zijn been. De rolstoel stond al een tijdje klaar maar wordt nu
gevuld.</div>
<div class="MsoNormal">
Afgelopen week werd de pijnbestrijding een aantal keer opgehoogd.
‘Ik heb zo'n pijn, wat helpt hier nou tegen,’ jammert hij nog steeds. Ik denk dat ik dit het
ergste vind.</div>
Mariëlle Boukenshttp://www.blogger.com/profile/00121682813179887229noreply@blogger.com3