Destijds zagen we alleen een sterke vechter (en dat ís Art ook), nu schrik ik van foto’s van het afgelopen jaar, wat zag Art er slecht uit. Het doet me zo’n verdriet dat hij (en wij) zo’n zwaar traject hebben moeten doorlopen.
Maar aan de andere kant: het gaat goed met Art! De bestraling is zonder complicaties afgerond, we zijn sinds eind mei thuis, waar we het leven proberen op te pakken. Dat is soms moeilijk, we zijn het tempo kwijt waarmee onze omgeving leeft. Ik zie nog steeds van alles over het hoofd en mijn hersenen nemen niets op.
Ook de tijd in Duitsland was best zwaar, maar vooral fijn. We waren samen en begeleidden Artje samen. Die twee maanden waren we met z’n vieren één.
Voor Art ziek werd wist ik het zoals iedereen dat weet, maar voelde ik niet wat écht telt in het leven: je geliefden om je heen hebben en een thuis hebben. Ik ben blij dat ik dat heb ervaren. Mijn leven heeft een diepere laag gekregen.
Voor ons gevoel stond ons leven een jaar stil en in München stonden we te trappelen om weer te beginnen aan dat leven. Vrienden en familie bezoeken, uitstapjes maken, klussen in en om het huis: het kon een jaar niet. Na onze thuiskomst liepen we hard van stapel, maar nu merken we dat we rustig aan moeten doen. Want hoewel we fysiek stil hebben gezeten, is er in ons hoofd van alles gebeurd wat een plek moet krijgen, zoals dat zo mooi heet.
Benten is een totaal ander jongetje geworden. Het gaat heel goed op school en hij is veel rustiger. Ook kan hij veel beter met zijn broertje opschieten, Art is niet meer de schuldige waardoor hij zijn ouders moet missen.
Deze boef is weer helemaal blij
Art geniet van de gewone dingen thuis, maar soms is het moeilijk voor hem dat hij nog niet alles kan wat andere kindjes doen. Hij is vermoeid en slaapt nog altijd slecht. Toch vind ik dat het heel goed gaat. Hij eet en drinkt heel goed en is voor alles te porren.
Kampioen gekke bekken trekken - mét haar!
En nu zitten we in het traject van bloedcontroles, MRI’s en allerlei specialisten die Art gaan checken. Gemiddeld zullen we iedere zes weken in het ziekenhuis zijn. Op de poli, dat gelukkig wel. De eerste MRI staat gepland over een maand. Ik krijg er nu al de kriebels van.
Foto's: Karin Boukens
Het lijkt wel of we op onze wenken worden bediend nadat ik gisteren schreef te hopen op een update. Wat lijkt Art opgeknapt, heerlijk om te zien. De terugkerende tests zijn doodeng maar geven vervolgens weer het gerustgestelde gevoel dat je nog een tijd nodig hebt. Geniet, wij genieten mee. Wij zijn helaas nog in de fase van het kuren. Julie weblog geeft ons hoop en kracht!
BeantwoordenVerwijderenDe ouders van Hilde
Ik zag je reactie en dacht: nu moet ik écht een nieuwe blog schrijven. Ben heel benieuwd naar jullie verhaal, hebben jullie ook een blog?
VerwijderenWe hebben (nog) geen blog. Wij zijn ook in februari in deze ellende tercht gekomen, maar dan van dit jaar. Hilde wordt behandeld in Groningen. Momenteel zijn we even thuis om te herstellen van een kuur. Ze zit al aardig in de dip. De hele dag spugen, moe en ellendig. Hilde is in mei drie geworden. Protonenbestraling is volgens onze oncoloog voor haar niet direct een optie en ze zal 'gewoon' bestraald moeten worden. Wel met een aangepaste dosis uiteraard.
VerwijderenMariëlle wat heerlijk dit te lezen en wat een mooie kereltjes heb je toch. Ik hoop dat de rust mag terug keren in je hoofd en een voorspoedig herstel van Art. Wat ziet hij er al goed uit!
BeantwoordenVerwijderenHet is ongelovelijk wat je in zo'n korte tijd hebt meegemaakt en wees inderdaad super trots op je gezin, jullie hebben het maar wel geflikt!
Dikke knuffel,
Kim
Hoi Mariëlle,
BeantwoordenVerwijderenHeerlijk om te lezen dat het goed gaat met stoereart.je moeder vertelde dzojuist dat je weer een blog geschreven had.
Wat een ander koppie heeft Art met zijn haar.ook benten een lekkker ventje om te zien.Ik hoop dat jullie de draad kunnen oppakken en met z'n vieren kunnen genieten.
heel veel groetjesBep
Fijn om weer even iets te horen van jullie.
BeantwoordenVerwijderenIk ben blij dat het goed gaat met Art en jullie, doe 't maar rustig aan en zorg goed voor jezelf!
Wat fijn om weer een blog van je te lezen! Wat een echte stoere kerels zijn het geworden! Enorm wat een verschil. Geweldig om te zien. Als het goed is zien we jullie snel weer!
BeantwoordenVerwijderenGroetjes Martin, Tammo & Pauline
Dat zijn mooie berichten. Afgelopen maanden waren een draaikolk van emoties. Dat draait nog wel even door ...
BeantwoordenVerwijderenEindelijk weer aan je blog toegekomen. Wat een mooi bericht!Wat fijn te lezen dat de rust grotendeels is teruggekeerd. Wat een heerlijke knullen!En hoe goed ziet Art er uit!
BeantwoordenVerwijderenIk bewonder jullie enorm en hoop van harte dat er nu een periode van rust en genieten aan komt!
Warme groet Corrie