Momenten met Art (2)

Je wilt niets. Je eet niet, drinkt weinig, puft en steunt en kunt letterlijk je draai niet vinden. Je loopt moeilijk en wilt liggen, onder je deken, met niets en niemand te maken hebben. Je voelt je ‘oncomfortabel’ – ik weet hoe laat het is als de dokters deze term gebruiken.

Het gezin eet buiten, omdat de zon eindelijk schijnt maar vooral om jou met rust te laten. Ik breng een klein bordje naar binnen maar je wilt echt niets. Je lichaam schokt een beetje. Of ik je even alleen wil laten.

Wat kan ik verder doen dan dat? Aan de picknicktafel uiten we onze zorgen om jou. 

Dan kom je naar buiten gerend, de veranda af, de tuin in, je springt op de trampoline en geeft daar een showtje breakdancen weg. Als toegift krijgt de hond een handkus en vrolijk stap je van de trampoline af.

Blijf me verbazen lieve Art, tot het allerlaatste eindje aan toe. Ik heb zo’n gevoel dat ik deze gekkigheid heel erg ga missen.