De dag na thuiskomst is elke keer de zwaarste. Alle vermoeidheid lijkt er dan uit te komen, de was moet worden gedaan, de jongens gooien alle spanning eruit door zich te misdragen en het liefste wil je dan eindelijk de dingen doen die je de afgelopen dagen niet hebt kunnen doen. Wat neer komt op slapen.
Vandaag was dus zo'n dag. Bovendien lijkt de communicatie tussen het AMC en onze apotheek nog steeds verre van perfect, dus Art heeft alweer zijn medicijnen niet.
En dan nu positiever nieuws. Art lijkt zich ook door de afgelopen kuur (de zevende dus) goed heen te hebben geslagen. Meestal wordt hij druk van de chemo, maar dat was deze keer niet zo. Het was lekker rustig op de zaal, dus eigenlijk viel het alles mee. We wennen er bijna nog aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten