Aftakeling

Art gaat iedere paar minuten ‘even’ naar de wc om ‘een paar druppeltjes’ te plassen, zoals hij het zegt. Hij is hyper en soms moeten we hard om hem lachen. Hij rapt en doet gekke dansjes. Hoewel de reden waarom natuurlijk erg triest is, zijn hersenen raken in de war.

Al vijf nachten slaapt hij amper. Hij weet niet wat hij met zichzelf aan moet. Ligt dertig seconden op zijn plek en stapt dan weer uit zijn bed. De meeste keren zonder te weten waarom hij dat ook alweer deed. Sinds gisteren krijgt hij Lorazepam maar zelfs onder invloed daarvan weet hij nog rond te dribbelen (wat gevaarlijke situaties oplevert). 

De pijn in zijn rechterbeen wordt ondraaglijk en soms zakt hij door zijn been. De rolstoel stond al een tijdje klaar maar wordt nu gevuld.

Afgelopen week werd de pijnbestrijding een aantal keer opgehoogd. ‘Ik heb zo'n pijn, wat helpt hier nou tegen,’ jammert hij nog steeds. Ik denk dat ik dit het ergste vind.