Go with the flow

De afgelopen week voelde ik me een kloosterling, in alle opzichten en tegen mijn wil afgeschermd van de buitenwereld. De internetverbinding op de achterste boxen van F8N laat nogal te wensen over, en zo konden we maar heel af en toe wat van de digitale wereld opslurpen.
Maar Art heeft daar geen last van. Ik vond op de afdeling een DVD van Het Zandkasteel, die inmiddels grijs wordt gedraaid. Arts lichaam lijkt de recentste kuur beter te kunnen handelen dan de kuren hiervoor. Wel heeft hij zware pijnstilling nodig en is hij flink aan de diarree. Maar deze week heeft hij tussen de filmpjes door ten minste zin om te spelen. En om de box uit te gaan, de gang op. Wat dus niet mag, met een heel boze Art als gevolg. Zo boos dat hij gisteren zijn sonde eruit slingerde.
Meneer begint te peuterpuberen. Stiekem juich ik het toe – want ontwikkeling! – maar het is best vermoeiend als je de hele dag met een dwars, gehospitaliseerd jongetje in een kamertje zit opgesloten.

Thuis ligt nog een ziek jongetje. Al een paar dagen koorts, hoesten. Benten is verdrietig dat hij niet naar Art kan, maar dat mag nu absoluut niet. Art is nu in diepe aplasie. Dus ik ben naar huis gegaan, Benten heeft zijn ouders nu ook extra nodig. Het is schipperen.

Maar tot nu toe valt het allemaal mee. Het moet echter ook weer niet te voorspoedig gaan met Art. Vrijdag kwam onze oncoloog ons onverwacht bezoeken. Het werd een kort maar heftig gesprek. W en ik hebben een gevoel van: hoe veel moeten we Arts lijfje nog pesten, het is klaar met dat kuren. Ik meende dit bij aanvang van de kuur ook op Arts gezicht te zien. En vrijdag bleek dat onze oncoloog dezelfde mening is toegedaan. Maar... als Arts lichaam deze chemo (thiotepa) goed verdraagt, en snel herstelt, dan komt er toch nog een derde HD-kuur met dezelfde chemo. Vandaar dat we niet willen dat Art te snel herstelt...

Nog niets gehoord over bestraling. Er mag niet te lange tijd zitten tussen de laatste chemo en de bestraling, dus ik verwacht dat we op een gegeven moment te horen krijgen dat we ons een week of twee weken later ergens moeten melden. We wachten netjes af.

En na de radiotherapie zijn we klaar. Klaar! Ontzettend eng, nog ondenkbaar, maar heerlijk. In mijn hoofd ben ik vakantieplannen aan het maken.

Morgenochtend ga ik het F8N-klooster weer in. Dus het kan weer even duren voor ik mijn volgende blog post.