Bloedstollend

Dat we vandaag de verjaardag van W en B niet zouden vieren, stond al vast, maar dat ik B op de ochtend van zijn vierde verjaardag niet eens uit bed zou kunnen zingen, had ik niet verwacht.

Afgelopen maandag mochten we eindelijk naar huis met Art. Gisteren stond alweer een poli-afspraak met de oncoloog gepland. Art zou vooraf bloed moeten laten prikken, en afhankelijk van de uitslag hiervan zou hij een nieuwe sonde krijgen, al dan niet met vooraf trombo's.
We werden in de loop van de ochtend gebeld door een verpleegkundige van F8N, er moest toch nog een bloedkweek worden afgenomen om te kijken of de bacterie nog in zijn pac-lijn zit.
Wij naar F8N om Art te laten aanprikken op zijn pac. Er werd bloed afgenomen en meteen daarna konden we naar de poli voor het gesprek met onze oncoloog.

Dit gesprek erop neer dat de chemo die Art de afgelopen keer, en die voor onverwachte en zware leverproblemen zorgde, niet nog eens wordt gegeven (wat eerder het plan was). In plaats daarvan zal hij de chemo die voor de derde HD-kuur stond, de tweede kuur alvast krijgen.
Wat er na de tweede kuur gaat gebeuren staat nog niet vast. Wellicht zijn we dan al toe aan de bestraling. Mocht er nog tijd zijn, krijgt Art eerst een derde HD-kuur.

Na dit gesprek bleek dat Art genoeg trombo's had om een nieuwe sonde te krijgen. Dus weer naar boven, sonde erin, en pac-naald eruit. Het wondje dat achterbleef, bloedde wat na. De verpleegkundige raadde ons aan om thuis even te kijken of de pleister vervangen moest worden.

Op weg naar huis viel Art in slaap. Bij opa en oma aangekomen bleek dat ook grote broer B zijn middagdutje aan het doen was. Art bleef slapen, dus hevelden we hem met jas en al over op de bank, gezellig naast zijn broer. We praatten wat na met opa en oma, en toen Art na anderhalf uur wakker werd, dacht ik opeens aan die pleister. Jas opengemaakt en toen bleek Art helemaal onder het bloed te zitten. Hemdje, vest, binnenkant van zijn jas: alles was doorweekt met bloed.
Meteen Art met vieze kleren in de auto gezet en terug naar Amsterdam gereden. Daar aangekomen stroomde het bloed nog steeds uit het aanprikgaatje. Het vreemde was dat hij dus wel genoeg trombo's in zijn bloed had.

Uiteindelijk werd hij weer aangeprikt en heeft hij toch een trombo-transfusie gekregen. En schone kleren. Het enige wat er op de afdeling in zijn maat aanwezig was, was dit sexy operatieschortje. Maar Art trok zich nergens wat van aan en speelde er lustig op los in de speelkamer. Om negen uur 's avonds eindelijk fiat om naar huis te gaan. Nog steeds met een nadruppelend wondje, maar nu stroomde het bloed er niet meer uit.



Omdat het al zo laat was, besloten we B bij opa en oma te laten. Hij sliep vast al. Met koude slappe frietjes van de Mac en een immer vrolijke Art kwamen we thuis. W en ik waren helemaal kapot van alle consternatie.
Vanochtend eerst manlief gefeliciteerd met zijn verjaardag en snel naar opa en oma gegaan. Tien minuten met de jarige B doorgebracht voor hij naar school ging. Hij was verdrietig. Maar zaterdag gaan we het helemaal goedmaken en een knalfeest geven.