Het H-woord is weer gevallen. Naar Huis. En zodra het H-woord valt kun je aan niets anders meer denken dan daadwerkelijk naar Huis gaan.
Gistermiddag deelde een verpleegkundige mee - 'Ik mag het eigenlijk nog niet vertellen maar...' - dat Art aankomende maandag misschien met ontslag kan. Direct was ik in mijn hoofd spullen aan het pakken. Naar huis!
Tot en met vandaag krijgt Art antibiotica voor de bacterie in zijn pac. Maandag zal er een bloedkweek worden afgenomen, om te kijken of de bacterie echt is verdwenen, en vervolgens zouden we naar huis kunnen. In theorie.
Dan heeft Art dit weekend de tijd om te laten zien dat hij 's nachts zonder zuurstof kan, dat hij goed plast en dat hij zelf weer wil eten en drinken.
Gisteren heeft hij zijn eerste stapjes in twee weken gezet. Opeens wilde hij uit bed, zijn broer achterna. Hij houdt alle ambulances buiten weer in de gaten. En 's avonds wilde hij niet slapen, om 22 uur lag hij nog te dollen (hoewel ik hem streng toesprak dat hij toch echt moest gaan slapen, was ik er stiekem heel blij om). Dat is Art hoe we hem kennen.
Wat zal dit weekend lang duren. En het nieuws is nog niet eens bevestigd door een arts.
Hoi Marielle,
BeantwoordenVerwijderenWat een fijn bericht! Ik hoop echt dat het door kan gaan en dat je heerlijk met hem naar huis kan.ja,zo'n PAC is fijn ,maar zeer bacterie gevoelig.Ik ga voor je duimen het hele weekend dat het door kan gaan.
Heel veel groetjes en sterkte!BEP
Wat zou dat fijn zijn als jullie inderdaad gisteren naar huis konden!
BeantwoordenVerwijderen