Uitstel

… en toen waren we nog thuis. Art mocht afgelopen vrijdag niet starten met een nieuwe kuur vanwege zijn trombo's. Die waren nog niet op het niveau dat zou moeten.
Niet erg, hebben we een extra week samen. En die hebben we hard nodig. We zijn allemaal erg moe. We moeten wennen aan het schoolse ritme (gelukkig doet B het erg goed op school). Er zijn allerlei zaken die in deze weken geregeld moeten worden (de verwarmingsmonteur, naar de kapper etc.).
En nog de gebroken nachten die we vaak hebben. We merken dat we aardig op onze tenen beginnen te lopen. Krijgen allerlei lichamelijke klachten, tot vage buik- en kiespijn aan toe. Gelukkig komt het eind van de behandelingen in zicht. Nog een paar maanden volhouden!