Gisteren deden we iets heel rebels (voor onze doen). We hadden genoeg van de regen, genoeg van het binnen zitten. We zijn de auto in gestapt op zoek naar de zon. Die bleek zich in het oosten te hebben verstopt, dus reden we de A1 af en belandden we zo maar in Deventer. Hoewel het vermoeiend voor hem was, genoot Art van alles. We hebben de stad rondgewandeld, bij de IJssel grote boten bekeken en na een late lunch stapten we allemaal vrolijk de auto weer in. Wat een super-minivakantie! Toen we aan het eind van de middag thuiskwamen, precies op tijd voor de thuiszorg, scheen ook daar de zon.
's Avonds rond bedtijd kreeg Art verhoging, 39,2 °C. Zijn temperatuur bleef constant, dus rond 22 uur pakte ik toch maar de telefoon om het AMC te bellen. Wouter is met Art naar Amsterdam vertrokken, terwijl ik bij de slapende Benten bleef. Het was een domper na deze mooie dag, en meteen ga je je bedenken of het voor Art niet te veel gevraagd was om zo'n uitje te maken. Het blijft moeilijk, bij alles wat je doet is het kiezen tussen gevoel en verstand.
Ondertussen krijgt Art antibiotica. Uit de bloedkweekjes is nog niets gekomen wat op een infectie duidt, maar dat duurt altijd een paar dagen. Misschien heeft hij wel last van een gewone verkoudheid, dat zou ook goed kunnen. Maar zeker is dat we hier wel weer een paar dagen zijn. De nieuwe chemokuur staat voor donderdag gepland, maar ik weet nog niet of die dan wel doorgaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten