Nee toch...

Het verloopt allemaal weer niet zoals we hadden gehoopt... Woensdagochtend kwam Art voor een nieuwe chemokuur binnen op F8N. Bij opname had hij een hogere temperatuur dan normaal, die in de loop van de dag en avond opliep. Echte koorts. En terwijl de chemo de afgelopen dagen inliep, kreeg Art paracetamol om zijn temperatuur te verlagen.

We zouden morgenochtend naar huis kunnen gaan, maar vanavond kwam de zaalarts meedelen dat er een bacterie is gevonden. Een huidbacterie, die waarschijnlijk alleen in zijn porth-a-cath zit. En waarvoor antibiotica nodig is. En daarom zitten we de komende dagen (in ieder geval vijf) nog wel hier. De oncoloog vertelde me vanavond dat de kans dat we naar huis kunnen tussen nu en de komende stamceloogst (vanaf 5 december), heel klein is. Flink balen.

Met Art gaat het nu weer goed, hij is koortsvrij. Hij is wel hangerig, maar waarschijnlijk komt dat door zijn lage Hb. Morgen krijgt hij een bloedtransfusie.

Ik krijg zo'n genoeg van elke keer omschakelen. En ik zou toch inmiddels moeten weten dat ik niets moet plannen om teleurstellingen te voorkomen, maar toch stap ik elke keer in die valkuil. Vanochtend had ik een heel goede wijn gekocht - voor morgenavond, om onze thuiskomst te vieren. Ik zie nu in gedachten die fles de hele tijd thuis op het aanrecht staan. Ik denk dat ik hem morgen ga halen. Dan drinken we morgenavond in het Ronald McDonaldhuis een glas, bij wijze van troost...