Overvol

W zegt dat ik mijn rust moet pakken, 'nu het nog kan', maar het lukt me niet. Ik ben ontzettend moe maar er zit te veel in mijn hoofd. Lijstjes, lijstjes, lijstjes. Punten die je niet wilt vergeten als je het AMC aan de lijn hebt of bij de apotheek staat. Ervoor zorgen dat B straks in januari naar de kleuterschool kan. Gisteren en vandaag een hoop geregeld. Daarnaast moest ik vandaag weer veel aan Guusje en haar familie denken.

Vanmiddag heb ik onverwacht een auto gekocht. Ik ben erg blij met de aanschaf, en het zal ons leven waarschijnlijk weer een stukje makkelijker maken, maar ik denk tegelijkertijd: ojee - heb ik hier wel goed genoeg over nagedacht?
Dan zitten de feestdagen en alles wat daarbij komt kijken al in mijn hoofd. Volgende week Sint Maarten, dat wil ik B niet onthouden. Hoe gaan we dat regelen als we niet thuis zijn? Daarna doet een andere sint al zijn intrede. Ik heb alvast wat cadeautjes in huis gehaald, dan kan hij ons toch vinden, waar we ook zijn. Desnoods op F8N of in het Ronald McDonaldhuis.

Vanavond kreeg Art opeens een snotterige neus. Hij had ook weer pijn en kon pas slapen na een paracetamol. W en ik schoten direct in de stress, we zijn bang dat we snel terug moeten naar F8N, en niet voor de stamceloogst. Arts bloedwaarden van gisteren waren lager dan laag en dus kan een simpele verkoudheid snel uit de hand lopen.
Hij slaapt nu heel onrustig. Ik zou alles willen doen om die verkoudheid te stoppen, Art rustig naar dinsdag te loodsen. Ik zou tegen die verkoudheid willen schreeuwen: 'Als je het waagt...!'.
Wanhopig of niet, het maakt niets uit. We kunnen alleen afwachten.