We hebben er weer een opname op zitten. We zouden eigenlijk gisteren al naar huis mogen, maar Arts bloedwaarden waren niet goed. Dus met een dag vertraging zijn we vanmiddag thuisgekomen. Nou ja, vanmiddag - we mochten om 13.30 uur weg uit het AMC maar kwamen pas rond etenstijd thuis.
Ik dacht op de terugweg even bij de apotheek bij ons in het dorp Arts medicijnen op te halen, maar dat was zo ingewikkeld dat ik daar bijna een uur heb staan wachten (en Wouter en de jongens in de auto). Het ging om blijkbaar zo'n onbekend medicijn dat we uiteindelijk werden teruggestuurd naar de apotheek van het AMC. Wij terug naar Zuidoost. Daar weer een tijd gewacht voor we aan de beurt waren, om vervolgens stapvoets in de drukke regenfile naar huis te tuffen. We waren doodmoe toen we thuiskwamen, dus: huispakkie aan en een glas wijn erbij. Dan de schrik om vijf minuten voor acht: nog maar één luier in huis! Snel op de fiets naar de dichtstbijzijnde supermarkt in het dorp, waar ik aan een medewerker die al afsloot bijna huilend meedeelde dat ik toch echt nog luiers nodig had. Ik mocht nog naar binnen, maar volgens mij dacht die man: die vrouw is gek geworden.
Art heeft deze kuur redelijk goed doorstaan, hoewel hij nu al weer dikke blaren op zijn voetjes krijgt, een vervelende voorbode voor de komende dagen.
We hebben een rits aan medicijnen gekregen waarmee we de hele dag worden beziggehouden. Selectieve Darmdecontaminatie heet het, dus dat bepaalde, normaal onschuldige darmbacteriën maar ook schimmels worden uitgeschakeld. Dit om te voorkomen dat de bacteriën weer vrij spel krijgen in Arts lichaam als hij minder goed in zijn bloedcellen zit. Hoewel dat bij deze kuur moet meevallen, heeft Art dit weekend toch een oppeppertje, een bloedtransfusie, gekregen. We merkten het direct, hij werd heel druk en levendig. En wij maar weer achter hem aan met de infuuspaal. We leggen heel wat meters af op die afdeling.
Behalve de medicijnen waar we druk mee zijn, moeten we nog heel goed in de gaten houden of Art wel plast. Hij moet elke zes uur hebben geplast. Zo niet, moeten we direct bellen.
Het was best weer een heftige opname. We lagen op een zaal, en dan zit je meer op de afdeling. Je spreekt veel met andere ouders en je ziet natuurlijk de kinderen, waar heftige gevallen tussen zitten. Als je in quarantaine moet (bijvoorbeeld als je in aplasie bent of diarree hebt), lig je op een box en kun je je nog een beetje terugtrekken en afzijdig houden, net doen of je niet op de afdeling kinderoncologie bent. Dus voor ons is het nu ook weer even bijkomen en wennen aan de gewone wereld. Hopelijk kunnen we nu tien dagen thuis genieten - de volgende heropname staat voor 28 juli gepland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten