Het gaat niet goed met Art. De afgelopen weken waren een hel
voor hem, ik overdrijf niet. Art heeft in 2017 geen enkele dag zonder pijn
gehad.
Kort gezegd ondervindt Art veel hinder (understatement) van
de nieuwe chemo’s en lijkt het erop dat die zijn werk niet doen als we hadden gehoopt.
De tumoren nemen het roer over in zijn lijfje en Art kan niet meer zonder zware
pijnstillers. En eigenlijk heeft hij daar niet genoeg aan. Hij smeekt om nog
een pil, om nog een gift. Zijn gewoel, gejammer en gehuil gaat ons door merg en
been – zo kennen we Art niet.
Afgelopen donderdag kwamen we met de oncoloog tot de
conclusie dat dit niet de juiste weg is. We zijn direct overgestapt op de oude,
vertrouwde pillenchemo. Die zou nu heel snel zijn werk moeten doen.
We willen dat Art nog lang bij ons blijft, maar wel met
kwaliteit van leven en zonder pijn. We moeten realistisch zijn en hem goed
in de gaten houden. De komende week wordt daarbij heel spannend, knapt Art op of gaat
het verder bergafwaarts?
