Wachten op het onvermijdelijke

Je kent vast het schilderij van Edvard Munch, De Schreeuw. Zo voel ik mij al zes maanden, sinds we weten dat Art het niet gaat winnen van de kanker.
Dag in dag uit leef ik met een vreselijke wetenschap. Overal waar ik kom en in alles wat ik doe neem ik die last met me mee. Ik zie hem bijna achter me aan rollen, een grote kei met een touwtje eraan. Dat touwtje hangt over mijn schouder. En ik trek het even niet meer.
Mijn leven staat sinds februari 2011 min of meer stil. Dag carrière, dag relatie. Ik woon samen met Kanker. Ik ben het zat, verschrikkelijk boos op die rotziekte (voor het eerst in al die tijd). Hoe durft hij ons leven zo te bepalen!
Ik wil verder met mijn leven.
Maar doorgaan betekent dat ik Art heb moeten loslaten. En als ik daaraan denk word ik helemaal gek.

Rust

Vanaf eind september heb ik (met fantastische hulp) twee weken lang non-stop geklust in mijn nieuwe woning, zodat we op 4 oktober eindelijk konden verhuizen naar een plek voor ons drieën (dankzij vier lieve sterke neven die al onze spullen binnen een paar uur hadden overgebracht).
De week erna moest ik Arts verjaardag voorbereiden. Het werd een topverjaardag, drie dagen lang, en dat kwam zeker ook door alle post, tot uit Spanje, Ierland, Zwitserland, Frankrijk aan toe, die Art mocht ontvangen.
Afgelopen maandag werden we door W’s werkgever uitgenodigd voor een verrassingsmiddag. Weer helemaal geweldig, om in een Hummer-limousine naar Lelystad Airport worden gebracht en van daaruit in een vliegtuigje een rondje Nederland te doen.
En toen was het op. Bij ons alledrie. Lodderig, alledrie rare korstige plekken op onze ledematen die maar groter en groter werden… Kindzeer. Door de lage weerstand, vertelde de huisarts.
Nu aan de antibiotica en pas op de plaats. Het is maar goed dat het herfstvakantie is. Even rust en verder niets.

Iedereen ontzettend bedankt voor alle felicitaties, kaarten, cadeautjes en bloemen waarmee we zijn verwend! Art voelde zich heel erg jarig. Morgen nog één keer feest. Daarna gauw een update.

Post

Op 10 oktober wordt Art vijf jaar. Omdat Art zo dol op post is, lijkt het me leuk als hij veel verjaardagspost krijgt. Wie stuurt hem een kaartje?

Alvast dank!