dinsdag 25 november 2014

Er is geen ontsnappen aan

De afgelopen weken kon ik het even niet opbrengen om te bloggen. Opnieuw zat ik in de achtbaan van emoties. Onder meer slecht nieuws over een medepatiëntje, maar ook geluk om Art die helemaal opgaat in het Sinterklaasgebeuren. Maar dan de gedachte erbij: misschien is dit het laatste jaar...
Toch kon ik er erg van genieten, zijn koppie dat vol overtuiging meezingt met Sinterklaasliedjes, en ben zo blij dat hij nu op en top kleuter kan zijn.
Ik was ook goed in staat om te genieten van thuis. Alleen ik en de jongens. De toekomst voor me uit schuiven. Kop in het zand.
Maar nu slaat de onrust weer toe. Zie opeens een raar loopje bij hem. Het gaat weer niet goed met zijn ontlasting. Hij heeft vannacht weer gespuugd.
Laat het niet die rottumor zijn.

We gaan het snel weten. Aanstaande dinsdag een nieuwe MRI.

maandag 3 november 2014

Zen in de keuken

In mijn keuken staat een vuilnisbakje dat niet opengaat. Het mechanisme werkt niet goed, waardoor het deksel niet openklapt als je erop drukt (wat zou moeten). De afgelopen tijd drukte ik er driftig en vaak op, met mijn ellebogen want mijn handen vol afval, maar het deksel bleef dicht.
Opeens wist ik: ik druk alvast en dan floept hij vanzelf wel open. Over twintig seconden. Over vijf minuten. Maar hij opent zich.
Zen in de keuken.
Ik denk dat ik het zo ook met mijn leven moet zien. Me overgeven aan de situatie, er niet meer tegenin willen gaan.
Wellicht gaat er over een maand een deur open. Of over drie jaar. Maar vooruit ga ik wel.