Vandaag stapte ik met Art in een lift en drukte op een knop.
Met weerzin maar het moest. Het was de knop met nummer 8.
De 8 van zieke kindjes; van angst, vrees maar ook voor hoop;
de 8 van verpleegsters uit een verleden waaraan we niet meer willen denken. De
8 van veel leed dat achter ons ligt.
De 8 van F8Zuid.
We zijn er weer.
Voor een kort bezoek deze keer, maar toch, Art krijgt weer
chemo. En dat moet heel snel zijn werk gaan doen.