Hoewel ik er niet voor in de stemming ben, moet ik toch maar even een blog schrijven. Mijn gedachten dwalen af naar Kanjerguusje en haar naasten, die op dit moment in een heftige strijd zitten.
Art zit stil op de bank naar Het Zandkasteel te kijken. Hij voelt koud aan, ik heb net een extra vest voor hem gepakt. Vanochtend tijdens het ontbijt moest hij plotseling huilen. En toen W net met B naar opa en oma vertrok, protesteerde Art niet eens omdat hij niet mee mocht. Zal de chemo beginnen te werken of is er meer aan de hand? Ik ben nerveus, laat het alsjeblieft niet weer een bacterie zijn. Als Art met antibiotica moet worden behandeld, kan de geplande stamceloogst niet doorgaan.
Donderdagochtend mochten we - met enige vertraging - naar huis vanuit het AMC. De pac-naald was al verwijderd en we wachtten alleen nog op het laatste prikje chemo (dat zoek was!), toen bleek dat er nog zes buizen bloed afgenomen moesten worden. W en ik zeiden meteen: ‘Prik hem maar weer aan op zijn pac’, maar nee, het kon wel uit zijn arm. Dat hebben we geweten... Dikke tranen bij Art en maar drie buizen gevuld. Ik was heel boos.
De buizen bloed waren nodig als voorbereiding voor de stamceloogst die Art (als het goed is) rond 8 november zal ondergaan. Sinds eergisteren krijgt hij iedere avond een dubbele shot neupogen in zijn been. Neupogen moet ervoor zorgen dat er flink wat stamcellen in zijn bloed gaan komen. Ook hoop ik dat Art door de neupogen zijn aplasieperiode eindelijk eens thuis kan uitzitten.
Gelukkig, Art speelt alweer lekker met Duplo. Misschien heeft hij slechts een off day, zoals iemand op Twitter opperde. Ik hoop het.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten