Werken aan de toekomst

Allereerst goed nieuws voor degenen die geen Facebook of Twitter hebben: Art is helemaal schoon! De MRI zag er prachtig uit, alle gekke plekjes van de vorige scan zijn verdwenen! We zijn enorm blij en opgelucht.

Gistermiddag hadden we met Art een afspraak bij de revalidatiearts in het AMC. Deze revalidatiearts keek wat Art kan en hoe hij dat doet. En wat hij aan hulpmiddelen/therapie nodig heeft.

Eerste conclusie was dat Art het helemaal zo slecht niet doet. Er zijn meer onderzoeken nodig om beter te kunnen zien waar Art ondersteuning in zou kunnen/moeten krijgen, maar zo op het eerste gezicht gaat het dus best prima!
We gaan nu met Art langs een logopedist voor slikken en spraak; een kinderfysiotherapeut voor zijn balans en vallen (Art kan zich niet opvangen); een neuropsycholoog om te kijken hoe Art er mentaal voor staat; een kinderpsycholoog voor tips bij de opvoeding (wat mogen we weer van Art verwachten, moeten we af en toe strenger zijn etc.); en een maatschappelijk werker voor praktische zaken. 

Daarna wordt bekeken (in samenspraak met W en mij) wat Art aan therapieën of hulpmiddelen nodig heeft.

Bij het horen van de kinderpsycholoog schoot ik vol. Eindelijk, dacht ik. Blijkbaar zit het dieper dan ik dacht dat Art bijvoorbeeld nog steeds iedere nacht onrustig is en weinig slaapt (en W en ik dus ook).

Een nieuw traject in, waarin we het AMC weer vaak zullen bezoeken. Maar dat geeft niet, want bouwen aan de toekomst voor Art, dát er aan zijn toekomst wordt gedacht, geeft energie!