Er is geen ontsnappen aan

De afgelopen weken kon ik het even niet opbrengen om te bloggen. Opnieuw zat ik in de achtbaan van emoties. Onder meer slecht nieuws over een medepatiëntje, maar ook geluk om Art die helemaal opgaat in het Sinterklaasgebeuren. Maar dan de gedachte erbij: misschien is dit het laatste jaar...

Toch kon ik er erg van genieten, zijn koppie dat vol overtuiging meezingt met Sinterklaasliedjes, en ben zo blij dat hij nu op en top kleuter kan zijn.

Ik was ook goed in staat om te genieten van thuis. Alleen ik en de jongens. De toekomst voor me uit schuiven. Kop in het zand.

Maar nu slaat de onrust weer toe. Zie opeens een raar loopje bij hem. Het gaat weer niet goed met zijn ontlasting. Hij heeft vannacht weer gespuugd.

Laat het niet die rottumor zijn.

We gaan het snel weten. Aanstaande dinsdag een nieuwe MRI.