Leven en dood

Alle clichés die ik de afgelopen jaren in mijn blogs heb aangehaald, blijken nog steeds waar. De tijd tikt te snel weg, het leven draait maar om één ding, namelijk de liefde, en ik zit nog steeds in die achtbaan.

De week begon met een grijze maandagmorgen waarop we een crematorium bezochten. Achter de schermen zijn we het laatste stuk van Arts leven (en daarna) aan het voorbereiden. We kunnen alles maar één keer doen. Ook het zoeken naar de geschikte plek voor Arts uitvaart hoort hierbij. Vandaar het crematoriumbezoek.

Het kwam behoorlijk binnen. Goed om het gedaan te hebben, maar wat was het confronterend.

Later die dag een tienminutengesprek met Arts juf. Je zou er gek in je hoofd van worden.

Dinsdag een MRI om te kijken of de nieuwe chemo iets heeft gedaan. Eergisteren zou de uitslag komen. Net op het moment dat ik bij de gynaecoloog was voor de twee kleine wondertjes die in mijn buik groeien, ging mijn telefoon.

De oncoloog klonk opgelucht. Hoewel Art niet de volledige dosis chemo heeft gehad, deed het wel zijn werk. De tumoren zijn zelfs verkleind! We gaan verder met deze chemo.

Art reageerde opgelucht toen ik hem het nieuws vertelde: ‘Jippie, dan ga ik niet dood!’
Mijn leven blijft draaien om het thema leven en dood. Af en toe is het moeilijk om het niet hard uit te schreeuwen.