Terwijl heel Nederland vakantie aan het vieren is, heb ik – samen
met Arts vader en de oncoloog – de moeilijkste keuze van mijn leven moeten
maken.
Omdat de chemo Art niet bracht waarop we hoopten, er geen
andere opties meer zijn, maar vooral omdat Art er erg ongelukkig van werd,
hebben we besloten dat het genoeg is. We willen hem niet meer volpompen met
medicijnen. Het is klaar.
Iedereen weet welke consequentie aan deze keuze vastzit. We hopen
dat we nog een onbezorgde tijd met Art mogen krijgen, waarin Art volop Art zal
zijn en we van elkaar genieten.
Koud wordt ik hiervan. Ijskoud. Wat een ongelooflijk verdrietig en naar bericht. Ik had voor jullie allemaal zoveel beter gewenst. Tranen om jullie. Gedachten bij jullie. Kaarsjes aan voor jullie allemaal. Wat kan ik zeggen? Sterkte? Dat dekt het allemaal niet. In gedachten mijn armen om jullie heen...meer kan ik jullie nu niet meegeven. ��
BeantwoordenVerwijderenVol verbijstering lees ik je berichtje. Altijd de gedachte geen bericht is goed bericht. Een ja ook ik was/ben aan het aftellen naar de vakantie. Deze boodschap slaat toch in als een bom. Ja ook bij mij? Had zo gehoopt op nog gelukkige tijden met Art en de rest van je gezin. Ik weet nu verder niet zo goed wat ik moet zeggen. Ik geef je vandaag hier een virtuele knuffel een en arm om je schouder. Niet dat het helpt een je verdriet of kilte erg kan nemen maar heel misschien heb je een héél klein beetje het gevoel dat je er niet alleen voor staat. Liefs x
BeantwoordenVerwijderenGeen woorden voor.... wat een enorm zware beslissing moet dat geweest zijn om het beste voor Art te "kiezen". Respect. Nu rest de hoop dat hij inderdaad nog een hele tijd Art mag zijn. Ontzettend veel sterkte en hopelijk veel mooie momenten!!!
BeantwoordenVerwijderenKippenvel. Ik lees altijd je blogs, en ergens voel je wel aan dat het ooit afgelopen zal zijn. Ik heb respect voor jullie dat jullie gezegde hebben te stoppen met de chemo's. En dat jullie nu kiezen voor Art. Ik hoop dat jullie nog een gedenkwaardige tijd met hem zullen hebben, en dat jullie ook hierin goede keuzes zullen maken.
BeantwoordenVerwijderenFilm zoveel mogelijk, maak foto's. Maak nu nog een handafdrukje etc. Ik hoop dat jullie toch nog even een mooie tijd zullen hebben. En als de tijd daar is, Voel, dan hoe je je voelt. En ook al ben je nu ook verdrietig, probeer er toch iets van te maken. Heel veel sterkte. En voor Art hoop ik dat het een niet al te groot gevecht wordt.
Nogmaals sterkte, Desiree
Lieve Mariëlle,
BeantwoordenVerwijderenPffff.... het blijft moeilijk en ongelooflijk. Telkens bij zo'n vreselijk bericht slaat mijn hart een paar slagen over. Het is te onvoorstelbaar om er met je verstand bij te kunnen... ergens blijf ik hopen op een wonder... wat ik tot op de laatste moment ook voor Yasmin op gehoopt heb. Ik ben altijd zo blij geweest voor jullie... dat Art het verschil heeft gemaakt...
Ik vergeet nooit zijn gezichtje met zijn blauwe doek( identiek aan die van Yasmin,alleen was die van haar groen) zuigend op het oortje... in een veel te groot bed... allemaal geketend aan het onvoorstelbare nachtmerrie van kinderoncologie. Drager van dezelfde pijn, verdriet, heimwee en hoop...
Ik stuur jullie heel veel liefs en in gedachten heel veel liefde.
Liefs,
Leila
Lieve Art en familie,
BeantwoordenVerwijderenAl jaren volg ik jullie in stilte maar kan het nu niet laten te reageren. Wat een verdrietig maar dapper besluit! Art boft maar met zulke ouders. Ik wens jullie een hele mooie, liefdevolle en vooral voor Art, pijnvrije tijd samen! <3 <3