Momenten zonder Art

Het gaat weer beter met Art. Zo veel beter dat hij toch vertrokken is om bij zijn vader een weekje vakantie te vieren. God, wat voelt dit slecht.

Ik moest bijna huilen toen ik hem uitzwaaide (‘Mama, ga nou maar naar binnen’).

In de paar uur dat hij nu weg is, probeerde ik een middagdutje te doen (lukte niet), wilde ik een fles wijn leegdrinken (toch maar niet) en loop ik onrustig te ijsberen door het huis.
Nu is de kans om even te doen wat ík wil. Maar wat dat dan is weet ik niet meer.