Het gewone leven moet door

Benten moet huilen. Klappertandend in het zwembad. Het zwemmen lukt niet vandaag, hij hoest en proest, en de badjuf spreekt hem streng toe.

Dit gaat zo niet. Ik wandel naar de juf, vertel haar dat Benten het thuis moeilijk heeft en moe is. Ze antwoordt dat ze hem met rust zal laten.

Terug op het bankje, tussen de vrolijke moeders die kletsen over koetjes en kalfjes, voel ik me machteloos. Verdriet om mijn grote kleine man. Zal ik Benten uit het water halen en lekker naar huis gaan? Ik besluit dat regelmaat het beste is en laat hem toch de les af maken.
Benten snikt na. Achter mijn zonnebril huil ik met hem mee.