Vier de zomer

Ik zit 'm hier te knijpen. Art klaagt over pijn in zijn been. Hij kan niet precies vertellen waar hij pijn heeft of hoe hij aan de pijn komt. Hij zegt dat het een geheimpje is en dat hij er niet over wil praten.

Wat een timing. Net nu we de benen uitstrekken om weer op aarde te landen na vier fantastische vakantieweken. De volgende MRI staat namelijk voor de deur. Aankomende dinsdag.

Tot nu toe hebben we de zomer heel erg gevierd. Vakantie na vakantie, met als hoogtepunt Art’s Wensdag van Make-A-Wish. Een enorme limousine reed dinsdagochtend voor om ons op te halen. Op weg naar het Bofkontenbos (WENS 1: MET EEN VARKENTJE IN BED SLAPEN), het laatste stukje groen aan de Zuidas in Amsterdam waar Dafne Westerhof het van de slacht geredde varken Betsy en haar tien biggen een thuis geeft. Zo vaak in-/uitgestapt bij de tramhalte aan de overkant maar nooit kunnen vermoeden dat daar elf varkens rondlopen!

Zodra Art Betsy zag knorde hij met haar, zo mooi om te zien. We hebben een wandeling gemaakt met alle biggen en daarna mochten de jongens naast Betsy liggen. Onder een dekentje. Een heel bijzonder moment. Dafne heeft een heel mooi blog over deze ontmoeting geschreven: https://www.facebook.com/FamilieBofkont/photos/a.338099022975451.79792.216650151787006/615318128586871/?type=1&fref=nf

De limo bracht ons naar het Amsterdamse Bos, waar we een gezellige picknick hadden, en vervolgens naar een boerencamping vlakbij Vinkeveen. We zouden overnachten in een hooiberghut met een apart tentje ervoor (WENS 2: IN EEN TENTJE SLAPEN). Wat was dat fantastisch geregeld, helemaal op Art afgestemd. Slingers om onze hut, de tent lag vol met knuffel-varkentjes, en er stond een mini-brievenbus voor de deur. De campinggasten gooiden af en aan kaartjes in de brievenbus, zo geestig. Art werd er dolgelukkig van.

Nadat de jongens boer Gijs hadden geholpen kwam er een heel snelle auto voorrijden die de heren naar een sluisje bracht. Daar stapten we over op een net zo snelle reddingsboot. Gegeten in de haven en terug naar de camping. En toen de overnachting… uiteindelijk belandde ik in de tent. Meneer had besloten toch in de hut te slapen…

Dag 2 was al net zo geweldig. Er kwamen enorme postzakken de camping op, en Art zou ze als pakjespostbode gaan rondbrengen (WENS 3: PAKJESPOSTBODE ZIJN). Het was geweldig om Art in zijn spel te zien, al die lieve campinggasten deden zo lief mee.

Even aan de koffie met de boer en boerin, toen er een brandweerbusje het terrein kwam op rijden. Een paar brandweermannen uit ons dorp waren zo lief om ons op te halen! Dikke pret met alle kinderen natuurlijk, en na een proefritje gingen we in de bus op weg naar het noorden.

Eenmaal terug in Hoogkarspel moest Art nog echt aan het werk. De pakketjesbezorger stond al op hem te wachten en samen deden ze een aantal pakketjes. Art was helemaal gelukkig.

Op het laatst nog een beetje actie! Er kwam opeens een brandmelding binnen en halsoverkop moesten de mannen een brandje blussen (WENS 4: BRANDWEERMAN ZIJN). Ze hadden er nog best kijk op. De brandweer bracht ons met de grote wagen naar huis. 

Het waren echt fantastische dagen. Wat voor mij het nog specialer maakt, is dat iedereen enorm betrokken was. Nogmaals super bedankt! Dat de jongens het ook geweldig vonden, merk ik op uit hun spel: ze spelen dat ze brandweermannen zijn die in hun wagen van 350 pk de varkentjes naar de postbodeschool brengen.

En nu dus die pijn in Art’s been. Omdat hij niet precies kan aanwijzen waar het zit, ben ik bang dat het om een zenuwpijn gaat. Dat zou betekenen dat de tumor al zo groot is dat hij zenuwen gaat afknellen. Rustig blijven ademen en de MRI afwachten. 

Balen dat we zo ruw op aarde landen.