donderdag 12 januari 2012

Life goes on

Een schrapend geluid maakt me wakker. Wat is dit? Waar ben ik? 'Goeiemorgen, mam', hoor ik B zeggen. 'Ik moet even lekker ruiken als ik straks naar school ga.'
God, dat is ook zo. Nu weet ik het weer. Ik slaap thuis omdat B morgen voor de allereerste keer naar school gaat. Hoe laat is het? Kwart voor zeven al. Pffff, omdat B zó naar school gaat. Opstaan dan maar.
Als ik het licht aandoe, staat B bovenop zijn stoeltje voor mijn kledingkast (dat verklaart het geschraap - de stoel op de laminaatvloer), een fles Chanel in zijn hand. 'Eh, B, zullen we je eerst gaan douchen en aankleden?'
B is opgewekt. Al maanden kijkt hij ernaar uit om naar school te gaan, nu mag hij eindelijk.

Ik voel me minder goed. Heb een vreselijke draainacht gehad. Geschokt door het bericht dat een jongen die ook op F8N werd behandeld, is overleden. Verdriet om hem en zijn ouders. Lieve mensen die altijd voor een praatje in waren.
Angsten om Art. Komt het wel goed met zijn lever? Tot nu toe gebeurt er weinig. Art ziet nog steeds er geel en hij heeft nog steeds een bolle buik.

En nu ben ik thuis. B weggebracht, ging helemaal goed. Nu heb ik even niets. Voor Art wordt goed gezorgd maar toch heb ik het gevoel dat ik naar hem toe moet. Ik voel me schuldig tegenover B dat ik hem nooit mijn volle aandacht kan geven. Altijd zit zijn broertje in mijn hoofd.
Maar ik ben blij voor hem dat hij een eigen wereld gaat krijgen, een omgeving met regelmaat en leeftijdgenootjes, zonder kanker en F8N. Waar hij B is, en niet alleen grote broer van een kind met kanker.

3 opmerkingen:

  1. Wat een spagaat ja....
    Sterkte, Suzanne

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoi Mariélle,
    wat fijn voor Bente dat hij naar school mag.kan me voorstellen dat je denkt dat je hem soms te kort doet.Alles draait natuurlijk om Art ,maar dat is logisch.Ik hoop dat het wat beter met hem gaat en dat hij wat meer mag gaan drinken.
    heel veel sterkte!
    Groetjes,Bep

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat heerlijk voor B. Zijn eigen plek. Onze M. en T. vinden school ook hun veilige haven. We hebben ook goede afspraken gemaakt met school en andere ouders. Geen vragen over broertje D. op het schoolplein. School is van M. en T.

    En die spagaat, het gevoel dat je het wat je ook doet niet goed (genoeg) doet, dat herken ik. Je hart in tweeen gescheurd. Hou vol. Ik weet, het klinkt banaal, hou vol... maar meer kan ik je niet zeggen. Hou vol, en heb lief. En straks als A. gezond is, lekker thuis is, dan ga je dit op je eigen manier verwerken, en ook dat is goed. Doe wat je hart je ingeeft, doe wat je moeder gevoel je zegt...

    Lieve groet
    Mamavan4lijfjes

    BeantwoordenVerwijderen