Twee werelden

Gisteravond een nieuw fenomeen meegemaakt in onze carrière als ouder: het tienminutengesprek. Was nog niet echt noodzakelijk, want Benten zit pas kort op school, maar toch fijn. En we waren apetrots op hem, ondanks zijn zieke broer gaat het hartstikke goed op school. Ook meteen Bentens allereerste poppetjestekening ever gezien. Het waren Benten en zijn broertje, een poppetje met een paar stekeltjes (want dat heeft Art dus), en een heel lang krullerig snoer. Het ontroerde ons te zien dat Benten poppetjes kan tekenen (thuis krast hij alleen maar), en dat een infuuslijn blijkbaar inmiddels bij Art hoort.

Art hadden we achtergelaten in de goede handen van opa en oma. Hij sliep vrijwel direct. Hoe kan dit? Bij ons doet hij altijd moeilijk, tijd rekken.
Ook vanochtend sliep hij nog lang. Toen de zaalarts hem kwam nakijken moesten we hem wel wakker maken (bedankt dokter...), en blij was hij niet.
Maar verder gaat het nog steeds redelijk. De diarree moddert voort. Elke dag hebben we een wasmachine vol vuile pyjamabroekjes. En de plek waar zijn pac is aangeprikt, ziet er niet goed uit. Waarschijnlijk een bloeduitstorting. Hij wordt nu even niet opnieuw aangeprikt en aangesloten op het infuus, eerst willen de artsen zien hoe de plek zich herstelt. Art is nog steeds in diepe aplasie, zijn lichaam kan nog niets zelf herstellen, dus ik verwacht niet dat die blauwe plek er morgen stukken beter uitziet.

Vandaag zijn we alweer twee weken in het AMC. Ik heb zo’n gevoel dat Art niet één-twee-drie uit aplasie zal zijn, en dat we er nog wel een tijdje zullen rondhangen. Mocht je Art nog eens willen opvrolijken met een kaartje, dan kan dat naar:

Emma Kinderziekenhuis/AMC
Afdeling F8N
T.a.v. Art Adriaans
Postbus 22660
1100 DD Amsterdam


Update 19.30 uur:
Art is inmiddels weer aangeprikt. Hij heeft antibiotica nodig vanwege een al eerder ontdekte huidbacterie. Het zou niet verstandig zijn om de antibioticakuur te onderbreken. De plek ziet er niet best uit maar wordt goed in de gaten gehouden.