Glans

Met Benten slenterde ik dit weekend door Parijs. We waren een paar dagen met z'n tweeën op pad. Het weer was goed, we aten een ijsje. 'Mama,' zei Benten, 'ik vind Parijs heel leuk, maar met Art erbij was het nog leuker.'
Die opmerking raakte precies de kern van wat ik voelde maar niet kon omschrijven. Het was zeker genieten samen maar zonder Art was de glans eraf.
En toen ik me realiseerde dat het ooit altijd zo zal zijn, werd ik verdrietig. Toegegeven, alleen met Benten op reis was even quality time voor hem, maar stiekem wilde ik ook voelen hoe het is zonder Art. Nu weet ik het. Mijn leven zal zijn glans verloren hebben.