Soms zou ik willen dat ik meer lef had.
Zojuist verliet ik de afdeling Radiotherapie om koffie te halen, Art was net onder narcose. Ik liep achter een man aan waarmee ik in de wachtkamer had gezeten. Een vrouw had aangehaakt en hij vertelde haar dat er een klein jongetje in de wachtkamer zat.
'Ja,' antwoordde ze, 'sommige dingen wil je liever niet zien.'
Mijn voetstappen klonken steeds harder op de bruine betegelde ziekenhuisvloer. 'Het is mijn zoon' was alles wat ik tegen de mensen voor mij kon zeggen. Verstoord keek de vrouw even om tot ze weer over ging tot de orde van de dag.
Ik had haar verbaal zo'n optater moeten geven.
pfffffftt.....ach je hebt je energie harder nodig...mooie woorden 'Het is mijn zoon'
BeantwoordenVerwijderenHij is jouw zoon. Gisteren vandaag en morgen. Hoe vaak ik niet met hetzelfde gevoel als jij nu rond liep. Mensen zijn onwetend. Goddank voor hen natuurlijk maar onwetendheid is geen vrijbrief voor lomp gedrag. Knuffel voor jou
BeantwoordenVerwijderenMamavan4Lijfjes